Παρακάτω ακολουθεί το χρονικό της εξέγερσης:
22 Μαρτίου. Προκαλείται αναταραχή στα γαλλικά πανεπιστήμια
27 Απριλίου. Συλλαμβάνεται ο Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ(γνωστός ως Κόκκινος Ρούντι)
1 Μαίου. Μεγάλη ένταση στα Πανεπιστήμια της Ναντέρ και της Σορβόνης
2 Μαίου. Κλείνει το Πανεπιστήμιο της Ναντέρ
3 Μαίου. Σχηματίζονται τα πρώτα οδοφράγματα. Η φοιτητική εξέγερση γενικεύεται και μετατρέπεται σε κοινωνική κρίση.
5 Μαίου. Ύστερα από οδομαχίες η Σορβόνη είναι υπό κατάληψη από την αστυνομία
6 Μαίου. 15000 άτομα ξεκινούν από την Σορβόνη και διαδηλώνουν μπροστά από το Palais Royal. Tο βράδυ ακολουθούν συγκρούσεις στο Καρτιέ Λατέν. Συλλαμβάνονται 422 φοιτητές. Τραυματίζονται 600 φοιτητές και 345 αστυνομικοί.
7 Μαίου. 50000 φοιτητές διαδηλώνουν στις νότιες περιοχές του Παρισιού, αψηφώντας τα μπλοκ της αστυνομίας.
8 Μαίου. Οι Αρχές υπόσχονται να ξανανοίξουν τα πανεπιστήμια, με την προυπόθεση ότι δεν θα επαναληφθούν τα επεισόδια. Ακολουθεί διαδήλωση 30000 ατόμων στους δρόμους του Καρτιέ Λατέν.
10 Μαίου. Τη νύχτα αυτή η εξέγερση των φοιτητών κορυφώνεται. Οι συγκρούσεις φοιτητών και ανδρών των CRS (ειδικά σώματα της αστυνομίας) παίρνουν διαστάσεις κανονικών οδομαχιών.
11 Μαίου. Κήρυξη απεργίας από τα συνδικάτα.
13 Μαίου. Μεγάλη διαδήλωση κατά του Ντε Γκολ. Επίσης ακούγονται συνθήματα εναντίον της κοινωνίας της κατανάλωσης αλλά και της ανεργίας, τα οποία θεωρούνται απόρροια και εσωτερική λογική του καπιταλιστικού συστήματος.
14 Μαίου. Γενική απεργία
15 Μαίου. Οι εργάτες της Renault ξεκινούν την απεργία, απάγουν το διευθυντή και μερικούς ακόμα υπευθύνους. Σηκώνουν μια κόκκινη σημαία. Ακολουθεί η κατάληψη άλλων δύο βιομηχανιών .
16 Μαίου. Οι βιομηχανίες που τηρούν υπό κατάληψη ανέρχονται στις 50 σε ολόκληρη τη Γαλλία.
17 Μαίου. 200000 εργάτες απεργούν σε όλη τη χώρα. 70000 αστυνομικοί ''φυλάνε'' το Παρίσι.
18 Μαίου. Η απεργία λαμβάνει πλέον τεράστιες διαστάσεις. 2 εκατομμύρια άτομα απεργούν. Κλείνουν σχολεία, βιομηχανίες, σιδηρόδρομοι, γραφεία, λιμάνια.
19 Μαίου. Η χώρα έχει παραλύσει. Δημοσιογράφοι και τεχνικοί της τηλεόρασης ελέγχουν πλέον όλες τις εκπομπές.
21 Μαίου. 7 εκατομμύρια άτομα απεργούν. Ο Σαρτρ μιλά στην υπό κατάληψη Σορβόνη.
22 Μαίου. Λογοκρισία και συμβιβασμός.
23 Μαίου. Στην απεργία συμμετέχουν 10 εκατομμύρια άτομα. Επεισόδια στο Καρτιέ Λατέν.
24 Μαίου. Ο Ντε Γκολ μιλά στην τηλεόραση και ανακοινώνει ένα δημοψήφισμα. Σε όλη τη Γαλλία πραγματοποιούνται επεισόδια.
25 Μαίου. Ένας νεκρός και εκατοντάδες τραυματίες είναι ο απολογισμός των αιματηρών επεισοδίων τη νύχτα στο Παρίσι. Στη Λυών ένας αρχιφύλακας δολοφονείται.
26 Μαίου. Ομιλία του Ντε Γκολ, η οποία κρίνεται αποτυχημένη. Η βενζίνη πλέον διατίθεται μόνο με δελτίο.
27 Μαίου. Υπογραφή των συμφώνων της Γκρενέλ (Συμφωνία κυβέρνησης-συνδικάτων).
28 Μαίου. Ο υπουργός Παιδείας παραιτείται, ενώ ο Μιτεράν προτείνει μια εναλλακτική κυβέρνηση.
29 Μαίου. Η εξαφάνιση του στρατηγού Ντε Γκολ.
30 Μαίου. Ο Ντε Γκολ καταγγέλει τους διαδηλωτές, χαρακτηρίζοντάς τους ως ''αληταρία'' και αρνείται να παραιτηθεί. Η εθνική συνέλευση αναβάλλει το δημοψήφισμα και κηρύσσει εκλογές για τις 2 Ιουνίου.
31 Μαίου. Ο Πομπιντού ορκίζει νέα κυβέρνηση. Η κατάσταση σταδιακά εξομαλύνεται.
6 Μαίου. 15000 άτομα ξεκινούν από την Σορβόνη και διαδηλώνουν μπροστά από το Palais Royal. Tο βράδυ ακολουθούν συγκρούσεις στο Καρτιέ Λατέν. Συλλαμβάνονται 422 φοιτητές. Τραυματίζονται 600 φοιτητές και 345 αστυνομικοί.
7 Μαίου. 50000 φοιτητές διαδηλώνουν στις νότιες περιοχές του Παρισιού, αψηφώντας τα μπλοκ της αστυνομίας.
8 Μαίου. Οι Αρχές υπόσχονται να ξανανοίξουν τα πανεπιστήμια, με την προυπόθεση ότι δεν θα επαναληφθούν τα επεισόδια. Ακολουθεί διαδήλωση 30000 ατόμων στους δρόμους του Καρτιέ Λατέν.
10 Μαίου. Τη νύχτα αυτή η εξέγερση των φοιτητών κορυφώνεται. Οι συγκρούσεις φοιτητών και ανδρών των CRS (ειδικά σώματα της αστυνομίας) παίρνουν διαστάσεις κανονικών οδομαχιών.
11 Μαίου. Κήρυξη απεργίας από τα συνδικάτα.
13 Μαίου. Μεγάλη διαδήλωση κατά του Ντε Γκολ. Επίσης ακούγονται συνθήματα εναντίον της κοινωνίας της κατανάλωσης αλλά και της ανεργίας, τα οποία θεωρούνται απόρροια και εσωτερική λογική του καπιταλιστικού συστήματος.
14 Μαίου. Γενική απεργία
15 Μαίου. Οι εργάτες της Renault ξεκινούν την απεργία, απάγουν το διευθυντή και μερικούς ακόμα υπευθύνους. Σηκώνουν μια κόκκινη σημαία. Ακολουθεί η κατάληψη άλλων δύο βιομηχανιών .
16 Μαίου. Οι βιομηχανίες που τηρούν υπό κατάληψη ανέρχονται στις 50 σε ολόκληρη τη Γαλλία.
17 Μαίου. 200000 εργάτες απεργούν σε όλη τη χώρα. 70000 αστυνομικοί ''φυλάνε'' το Παρίσι.
18 Μαίου. Η απεργία λαμβάνει πλέον τεράστιες διαστάσεις. 2 εκατομμύρια άτομα απεργούν. Κλείνουν σχολεία, βιομηχανίες, σιδηρόδρομοι, γραφεία, λιμάνια.
19 Μαίου. Η χώρα έχει παραλύσει. Δημοσιογράφοι και τεχνικοί της τηλεόρασης ελέγχουν πλέον όλες τις εκπομπές.
21 Μαίου. 7 εκατομμύρια άτομα απεργούν. Ο Σαρτρ μιλά στην υπό κατάληψη Σορβόνη.
22 Μαίου. Λογοκρισία και συμβιβασμός.
23 Μαίου. Στην απεργία συμμετέχουν 10 εκατομμύρια άτομα. Επεισόδια στο Καρτιέ Λατέν.
24 Μαίου. Ο Ντε Γκολ μιλά στην τηλεόραση και ανακοινώνει ένα δημοψήφισμα. Σε όλη τη Γαλλία πραγματοποιούνται επεισόδια.
25 Μαίου. Ένας νεκρός και εκατοντάδες τραυματίες είναι ο απολογισμός των αιματηρών επεισοδίων τη νύχτα στο Παρίσι. Στη Λυών ένας αρχιφύλακας δολοφονείται.
26 Μαίου. Ομιλία του Ντε Γκολ, η οποία κρίνεται αποτυχημένη. Η βενζίνη πλέον διατίθεται μόνο με δελτίο.
27 Μαίου. Υπογραφή των συμφώνων της Γκρενέλ (Συμφωνία κυβέρνησης-συνδικάτων).
28 Μαίου. Ο υπουργός Παιδείας παραιτείται, ενώ ο Μιτεράν προτείνει μια εναλλακτική κυβέρνηση.
29 Μαίου. Η εξαφάνιση του στρατηγού Ντε Γκολ.
30 Μαίου. Ο Ντε Γκολ καταγγέλει τους διαδηλωτές, χαρακτηρίζοντάς τους ως ''αληταρία'' και αρνείται να παραιτηθεί. Η εθνική συνέλευση αναβάλλει το δημοψήφισμα και κηρύσσει εκλογές για τις 2 Ιουνίου.
31 Μαίου. Ο Πομπιντού ορκίζει νέα κυβέρνηση. Η κατάσταση σταδιακά εξομαλύνεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου